Create your own banner at mybannermaker.com!
MySpace Backgrounds <$BlogRSDUrl$>

ÉG HEITI/MY NAME IS/ICH HEIßE/ME ILLAMO MARÍA, SVEINBJÖRG MARÍA $;O)

sunnudagur, september 28, 2008

Fyrsta fjallgangan 

Fyrsta fjallgangan í Astmafjallgöngunni 2009 var í gær. Það var farið upp að "Steini" á Esjunni. Gekk bara ágætlega í heildina held ég, komst allavega upp:o) Ég hélt að þetta yrði "skítlétt" og yrði bara smástund að þessu *hósthóst* Hef aldrei farið þarna og allir sem ég hef heyrt í eða lesið um hafa farið "bara" upp að Steini eins og ekkert væri, þannig að ég hélt að væri bara smámál en óbojóboj, ekki alveg rétt sko góða fólk. Þetta var allaveg ógeðslega erfitt fyrir bolluna mig sem hatar að fara brekkur eða upp stiga, verð eins og móður hundur, sem er nú ekki mjög aðlaðandi sko. Já og sorry bestu hlauparar í heimi, það er ekki hægt hlaupa þetta, eruð þið að kidda í mér?;o) :þ

Ætlaði að vera búin að kaupa göngustafi til hafa með í þessu en ég spurði einn kandídat sem er með lungnlæknunum í þessu verkefni og er leiðsögumaður líka, hvort ég ætti að kaupa mér stafi og hvernig. En hann sagði að ég þyrfti að öllum líkindum enga stafi í þessari göngu þannig að ég hlustaði á hann og gerði ekkert í því. Hitti Jórunni mína sem ég plataði að sjálfsögðu með í verkefnið.. hehe.. hópþrýstingur... Hún var með 2 pör af stöfum og bauð mér annað og ég þáði það til að prófa hvernig það væri. Ég hefði aldrei trúað því hvað það er gott að vera með stafi. Ef ég hefði ekki haft stafina hefði ég ekki komist upp, það er bara pottþétt og þeir eru komir á innkaupalistann minn.

Fann að það tók vel á í byrjun og astminn var ekki lengi á sér að kræla eftir fyrstu brekkuna. Þurfti að stoppa. Held að púlsinn hafi verið mjög nálægt 200 slögum! Varð með þeim síðustu á leiðinni. Jórunn mín var algjör hörkunagli og spændi fram úr mér. En ég var nú samt ekki ein því ég kynntist 2 fínum stelpum og við vorum mjög góðar saman. Vorum með markmið að fara upp eina brekku og hvíla svo. Vorum alveg hrikalega glaðar þegar við sáum næsta skilti því þá vissum við að þetta var að styttast. Við æptum af gleði þegar næsta markmiði var náð. Þegar við vorum í einni af leiðinlegastu og bröttustu brekkunni sem var ekki með neinn göngustíg (var mjög stórgrýtt) lentum við í hagléli og rigningu og roki. Hey já, svo var komin smá snjór og maður steig á fyrsta snjó vetrarins hehe... ;o) Þetta var mjög hressandi eða þannig. En við komust yfir þetta, rosa duglegar. Góð lexía sem við lærðum fyrir næstu fjallaferðir að maður getur lent í hvaða veðri sem er. Svo komust við loksins að þessum blessaða "Steini" Var alveg ógeðslega ánægð með bollan hafi komist upp þetta. Hef aldrei labbað svona hátt upp. Var meira að segja dálítið stolt af sjálfri mér og þá er nú mjög mikið sagt sko. Stoppuðum smávegis og fengum okkur smá nasl. Svo töltum við niður með einum lungnalækninum sem beið eftir okkur og leiðsögumaðurinn sem kom með okkur upp síðasta kaflann fór sömu leið og við komum tilbaka.

Það endaði reyndar með því að ég og ein stelpan urðum langsíðastar niður síðasta spölinn. Grey stelpunni var svo óglatt á leiðinni niður og endaði með að kasta upp og klaufinn ég sneri sig á ökklanum tvisvar sinnum. Það var svo mikið blautt í hlíðinni. Lungnalæknirinn sagði að það væri óvenjublautt enda sneri ég mig í fyrsta skiptið þegar ég var að fóta mig í mjög blautri leðju og drasli. Síðan var ég að fara yfir litla lækjarsprænu og hitti svona líka illa á steinana þar. Var sko ekki mjög þægilegt, plús að þetta var á þeim fæti sem ég finn svo til í hnéskelinni. En þrátt fyrir að meiða mig var ég svo ótrúlega ánægð með daginn að hafa komist upp, trúði þessu varla. Ætlaði að taka þátt í hjartadagshlaupinu en í samráði við Fríðu Rún ákvað ég að hætta við út af fætinum, svolítið svekkjandi:/ Verður bara að vera næst. Man ekki hvert við förum næst í fjallgöngunni. Er talsvert aum núna í fætinum. Hef bara ekki hugmynd hvað ég á að gera með hlaupaæfinguna á morgun. Ætlaði að fara því ég hef ekki komist á æfingu lengi með Laugaskokkinu mínu.

Á miðvikudaginn var þolpróf út af þessu verkefni. Var þvílíkt stressuð um hvort ég myndi bæta mig. Svo kom í ljós að ég bætti mig! Jibbíjei. Var á 8.5 í 11 mínútur og bætti svo upp í 9.0 eða eitthvað. Hélt ég myndi deyja. Fríða Rún taldi fyrir mig síðustu hálfa mínútuna og almáttugur hvað það var lengi að líða. Það endaði með að ég bætti mig um 140 metra! Ég skil það varla. Fór 1690 metra sem er mikið miðað við mig! Það munaði minnstu að það liði yfir mig þegar ég steig af brettinu, fékk smá astmakast en ég jafnaði mig þegar ég settist niður í smástund. En jibbísjibbí. Get samt engu lofað með næsta þolpróf, þetta var eiginlega algjör grís hjá mér held ég .

Best að fara að gera eitthvað af viti og hætta þessu blaðri. Skilaði 1. skilaverkefninu í efnafræðinni í gær, ekkert sátt við það, vona að kennarinn krossfesti mig ekki hvað þetta er ömurlegt hjá mér. Oh, ég þoli ekki efnafræði... :o/ Svo er vinna dauðans næstu 2 vikur, wish me luck!

Knús í krús fólkið mitt, Moi sjálf

Nokkrar myndir frá "afrekinu" mínu...
Athugasemd(ir):
Flott hjá þér skvís, nei þetta er engin heppni hjá þér að bæta þig í þolprófinu, æfingarnar skila árangri!! Þú varst búin að vinna fyrir því..
Fer vonandi að sjá þig á æfingu
kv.Hilla
 
Skrifa ummæli
1 Athugasemd(ir)

This page is powered by Blogger. Isn't yours?