Create your own banner at mybannermaker.com!
MySpace Backgrounds <$BlogRSDUrl$>

ÉG HEITI/MY NAME IS/ICH HEIßE/ME ILLAMO MARÍA, SVEINBJÖRG MARÍA $;O)

miðvikudagur, nóvember 19, 2008

Vífilsfellið og erfiðir dagar... 

Varúð, löööng færsla!

Er tíminn svona fljótur að líða?? Lofaði nú smá bullpári frá mér eftir fjallgönguna en hef ekki haft andann né nennuna í það undanfarið, en OK, here it goes!

*VÍFILSFELLIÐ, 8. NÓVEMBER

Við skulum ekki orðlengja hlutina og segja að... BOLLUNNI TÓKST AÐ KOMAST Á TOPPINN, JIBBÍSJIBBÍ!!:-)

Það munaði nefnilega minnstu að að það hafðist ekki. Fengum ágætt veður, það var hlýtt en rigning og þoka þannig að það var afskaplega lítið útsýni til Reykjavíkurinnar en annars bara fínt:) Þetta var ógeðslega erfitt, allavega fyrir skrýtnu bollu ársins. Fyrst kom mjög brööött brekka og sumir sem skrifa þetta héldu að þeir væru komnir á toppinn en ó nei, svo var nú aldeilis ekki! Einn hjálparmaðurinn sagði þegar ég hélt að ég væri komin;”Neeeii, þú ert nú bara rétt svo hálfnuð”!!! Arg hugsaði ég innan með mér:-/ Hélt svona tíu sinnum sirka að ég væri komin á leiðarenda en ekki alveg. Frekar skondið :þ

Það tók mig mjög langan tíma að komast upp, tók alveg hryllilega á einhvern veginn. Astminn alveg að fara með mig, pústaði mig reyndar áður en lagt var af stað. Þurfti að stoppa eftir hverja smábrekku til að anda smá og róa púlsinn aðeins niður, var bara í kringum 200 slög eða eitthvað! En einhvern veginn tókst þetta. En eins og ég segi, þá munaði örlitlu að ég kæmist ekki alveg á sjálfan toppinn. Fór með hjálparmanninum mínum öðrum megin þar sem nokkrir fóru og það var geðveikt bratt og hálfógnvekjandi fannst mér og það var svo laust í grjótinu, sandur og eitthvað svoleiðis. Hefði þurft að príla upp síðasta spölinn og svo sorglega nálægt. Þetta hefði geta heitað fyrir mér Astmaklifur 2009 eða eitthvað svoleiðis. Hjálpargaurinn komst upp og svo var annar sem var líka kominn. Þeir spurðu mig hvort þetta væri ekki bara orðið gott því þetta væri svona frekar bratt og svoleiðis og ég svosem var næstum þvi sátt við það því ég var pínu hrædd þarna en spurði þá hvort ég mætti segjast hafa farið á Vífilsfellið. Þeir voru svona jájá.. en að það hefðu verið smá tæknilegir örðugleikar sem hefðu heft för mína á toppinn. Ég var bara OK. Svo hittum við eina sem var á eftir mér og ætlaði að fara alveg á toppinn. Þá var hægt að fara hinu megin og það voru miklu betri aðstæður þar. Var reyndar smá challenge fyrir stuttlöppuðu manneskjuna mig á tveimur stöðum við toppinn að komast upp, en það var reddað með að ég tók í stafi hjá hjúkkunni sem er hjá lyfjafyrirtækinu og einum góðum gaur sem ýtti aðeins við rassinn og úbbúsósí og það tókst:-):-) Svo var bara smáspölur síðustu metrana. Þurfti að klífa með hjálp kaðals upp síðustu brekkuna, það var heví stuð og var ekkert smá professional... hehe.. :-)

Jesús hvað ég var hrikalega ánægð. Ég sagði hjúkkunni að mig langaði til að öskra eða eitthvað því ég var svo ánægð og hún sagði mér að gera það og ég þokkalega öskraði:):) Þetta gekk í heildina vel þrátt fyrir að ég hafi fengið slínk í öxlina við toppinn og svo á niðurleiðinni þar sem ég datt kylliflöt á bakið, fótunum gjörsamlega kippt undan mér, rosalega vont og brá ekkert smávegis. Meiddi mig aðeins í öxlinni sem ég fékk slínk í og hendinni. Ökklinn slapp alveg ágætlega í heildina, skrikaði reyndar slatta af og til því það var svo laust í jarðveginum. Hefði orðið miklu verri ef sjúkraþjálfarinn hefði ekki teipað ökklann. Fann til eftir gönguna en eins og ég segi hefði ég pottþétt orðið miklu verri án teipsins. Býst við að hún teipi ökklann aftur fyrir næstu fjallgöngu.


*Erfiðir dagar

Eins og ég segi hef ég ekki haft orku eða anda í að gera neitt síðustu daga. Lenti í ömulegri lífsreynslu á laugardaginn:-( Var ein að keyra austur í jarðarför þegar ég er á Hellisheiðinni og flýg út af veginum:-/ Var búin að vera í skafrenning og roki og sá ekkert á milli stika og hægði rosalega á mér en síðan virtust aðstæðurnar að vera að lagast þannig að ég jók örlítið hraðann en ekki of mikið samt, þannig að ég var örugg með með mig. Var að fara að gera mig tilbúna til að hægja ferðina aftur og var að fara að gíra mig niður því ég var komin að því að keyra niður Kambana, var efst uppi. Veit ekki fyrr en bíllinn er kominn á flug og sé bara hvíta auðnina og fjallsbrúnina fyrir mér og heyri öskrin í sjálfri mér við að reyna að stýra bílnum á veginum og svo búmm!! Frekar hörð lending.. Var í algjöru sjokki og titrandi og skjálfandi út í eitt þegar ég var stopp. Fann að ég var sem betur fer nokkurn veginn ómeidd. Sem betur fer kom einhver strax til mín eftir að ég var lent. Sá var sjúkraflutningamaður og lögregla á frívakt og fór ekki fyrr en hann var fullviss um að ég væri í lagi og vissi að einhver kæmi að sækja mig og svo kom einhver kona þarna á eftir honum að tékka hvort væri í lagi. Síðan beið ég smá tíma eftir mág mínum sem kom að sækja mig (mér leið reyndar eins og það væru margir tímar, tímaskynið týndist, man bara að þetta gerðist klukkan 11:10 samkvæmt símanum mínum eftir að ég hringdi í systur mína) Meðan ég beið eftir honum komu menn á björgunarsveitabíl sem voru á vappi og tékkuðu á hvort það væri í lagi. Um leið og einhver kom til mín fór grátkórinn í mér í gang. Annars keyrði hver bíllinn á eftir öðrum framhjá. Minn góði mágur náði svo í mig og skutlaði mér á Selfoss og ég fór með Gullu sys þaðan í jarðarförina og hann fór aftur upp á heiði og þurfti að "spóla" bílinn upp og kom honum á Selfoss og tékkaði á honum. Hann lenti í snjóskafli og var óskemmdur. Hann sagði mér hann mágur minn að ef ég hefði ekki lent í skaflinum hefði ég pottþétt oltið, get ekki hætt að hugsa um það. Bíllinn var nánast á hlið í skaflinum sirka 2-3 metra frá veginum, það voru engin för á vegabrúninni þannig að ég fékk leiðinlega flugferð:( Það hefur ekki þurft mikið til að ég fari að gráta út af minnsta tilefni að það hálfa væri nóg. Búin að fá nokkrar martraðir og aukahjartslátt við að sjá fyrir mér þegar ég er á leiðinni út af og heyri öskrin í höfðinu á mér, það finnst mér langhræðilegast. Fékk smá áfallahjálp á mánudaginn og það hjálpaði mér aðeins. Sumt fólk hefur örugglega lent í þessu og ekkert mál en ég hef aldrei á ævi minni lent í einhverju svona. Ég hélt hreinlega þegar ég var að reyna að stjórna stýrinu með öskrin í botni að ég myndi deyja, úff hvað þetta er búið að vera erfitt:-(

Finn öðru hvoru til í hálsinum og niður á öxlina sem ég meiddi mig í fjallgöngunni og líka aðeins í mjóbakinu en annars ok nema sálin í mér er búin að vera í rúst að það hálfa væri milljón sinnum meira en nóg. Vona að þetta lagist.

Annars er það búið að vera bara brjáluð vinna og aftur vinna og sjúkraþjálfun og pínu svefn þar inni á milli. Mjög tilbreytingalítið. Ökklinn og hnéð að skiptast á að vera leiðinleg við mig og eru misjöfn. Var mjög slæm í gær að það var hrikalegt en sem betur fer var sjúkraþjálfun þá og hún setti blandstraum á hnéð og hljóðbylgjur og teipaði ökklann með sérstöku teipi sem á græða og örva eða eitthvað svoleiðis. Held það sé að gera bara gott. Svo er ég að gera æfingar áður en ég hitti sjúkraþjálfarann. Æfingar til að styrkja hnén og eru skuggalega erfiðar núna en ganga ótrúlega vel. Bara vona að þetta dót lagist einhvern tímann. Farin að líða eins og algjörum aula.

Svo á að vera þolæfing með astmahópnum á morgun en ég fattaði ekki að það væri á morgun, fer nefnilega í sjúkraþjálfun eftir vinnu, þannig að ég kemst ekki. En ég ætla nú að kíkja á hópinn eftir sjúkraþjálfunina og segja hæ:-) Næstu helgi á svo að vera aðventugleði hjá Laugaskokk en var að fatta að ég kemst ekki:-/, er að fara í matarboð með familíunni. Frekar svekkjandi að bæði séu á sama tíma. Bara vona að Laugaskokkararnir viti að ég sé á lífi. Kannski kíki ég á liðið seinna um kvöldið, veit ekki ennþá. We´ll see...

Jæja, ætli það sé ekki komið nóg af bulli og blaðri í kvöld.

Stórt knús og farið vel með ykkur, Moi sjálf

Hér eru svo fleiri myndir úr fjallgöngunni --> http://picasaweb.google.com/Sveinkapeinka/VFilsfell8NVember2008#






Astmafjallganga.is
Astmafjallganga.is

Posted by: Sveinbjörg M. / 20:51 (5) comments

föstudagur, nóvember 07, 2008

Næsta fjallganga 2morrow... 

Jæja, mín kæra frú Margrét Erlings. Hér er loksins smá blogg handa þér í tilefni dagsins:-) Það var æðislega gaman að sjá ykkur Svandísi og Sigrúnu á miðvikudaginn í vinnunni minni þó ég hafi verið treg að sjá ykkur, var hálfpartinn í trans og svo brjálað að gera eitthvað.. hehe.. Ji hvað mér brá að sjá ykkur en rosa glöð samt:-) Skila góðum kveðjum til allra á Hjartó:)

Jebbs, nú er að líða að þriðju fjallgöngunni eða reyndar annarri minni því ég missti af þeirri síðustu út af vinnunni. Það verður farið upp á Vífilsfell á morgun kl. 11. Vona að ég komist upp á topp og ég fari ekki að meiða mig enn meira, þessi klaufi sem ég er, úffpúff.. 7-9-13!

Strax eftir fjallgönguna bruna ég svo strax í sveitina, er að fara í sjötugsafmæli og ætla að aðeins að slaka á þangað til á sunnudaginn og ó já, efnafræðidraslið neyðist víst til að fylgja mér í sveitina, damn!

Annars er það búið að vera same old-same old news undanfarið. Er loksins komin í oggulítið helgarfrí eftir brjálaða og erfiða vinnutörn síðustu 2 vikur. Svo er ég búin að vera í sjúkraþjálfun á fullu eins og ég veit ekki hvað. Bara vona að þetta ökklakvikindið og hnéð fari að lagast bráðum, er orðin kreeeeisý á þessu öllu saman, a.k.a. talsvert MIKIÐ óþolinmóð og pirruð á þessu öllu saman. Er talsvert slæm í ökklanum núna og svo er hnéð búið að vera að stríða mér síðustu tvo daga. Sjúkraþjálfarinn teipaði ökklann út í eitt í dag fyrir fjallgönguna svo ég hafi smá stuðning þar á röltinu. En ég er að gera æfingar og í blandstraumum og stuttbylgjum og fæ leiser á fótinn sem er held ég að gera alveg ágætishluti, er allavega skárri en samt ekki góð:-/

Svo er ég búin að fara tvisvar til tannsa að laga þessar skemmdir sem hann fann eina skemmd í viðbót, er ekki verið að "kiddast" í mér eða hvað?? Vorum bæði hissa. Hún sást ekki á skemmd því hún var svo falin og eiginlega við rótina, mjög vondum stað. En hann var ánægður með að finna hana frekar snemma að þetta yrði ekki verra. Hef fundið fyrir óþægindum á þessari tönn en aldrei hugsað neitt meira um það.. á maður ekki annars að harka af sér... endalaust þrjóskan í manni haaa..

Kíkti smá á haustmaraþonið um daginn sem ég ætlaði að taka þátt í en auðvitað þurftu sumir að renna eins og beljur á svelli í Esjunni og gátu ekki verið með. Tók á móti Fríðu Rún og fullt af fólki. Það var gott að hitta marga af Laugaskokkurunum mínum og láta þá vita að ég væri á lífi og alls ekki hætt:-) Vitið vonandi flest að bollan muni mæta aftur þegar hún er góð í þessu lappakvikindi:)

Veit ekki hvað ég á að bulla meira í bili, en já ég fór á leikritið Fló á skinni um daginn og það var algjör snilld. Alveg þvílíkt fyndið og næs að komast aðeins í leikhús og gleyma sér í smástund með góðum vinum og hlæja úr sér lungun:-)

Best að fara að gera eitthvað af viti og undirbúa morgundaginn. Eigið góða helgi góða fólk:) Reyni nú að skella einni færslu um gönguna eftir helgina eða svo og skelli jafnvel nokkrum myndum með ef heppnin er með:)

KNÚSIKNÚS, Moi sjálf
Posted by: Sveinbjörg M. / 18:49 (0) comments

This page is powered by Blogger. Isn't yours?