Moi sjálf ~ Kemst þótt hægt fari;o)

ÉG HEITI/MY NAME IS/ICH HEIßE/ME ILLAMO MARÍA, SVEINBJÖRG MARÍA $;O)

þriðjudagur, febrúar 17, 2009

Esjan - "Steinn"

Fór í fjallgönguna á laugardaginn í astmaverkefninu og fór þótt sumt fólk væri að væla talsvert í mér og hneykslast á því að ég væri að fara að labba með ökklann eins og hann er EN ég fékk grænt ljós hjá mínum góða sjúkraþjálfara og hún teipaði ökklann vel og vandlega þannig að mér fannst ég vera öruggari. Hún vill frekar að ég sé í svona fjallgöngum heldur en að hlaupa eða vera í brettastússi upp á styrkingu í kroppinn og svona. Fékk að kenna á því þegar ég fór á brettið um daginn og labbaði í 10 mínútur og þvílíkt meira aumari en venjulega síðan þá.

Það var semsagt lagt af stað frá bílastæðinu á Mógilsá kl. 10 eftir smá hópleik þar sem allir kynntu sig og sögðu smá frá sér og svona og síðan var haldið af stað. Það gekk bara ágætlega á uppleiðinni í heildina. Við vorum 2 síðastar á leiðinni og vorum svo heppnar að hafa 2 hjálparmenn með okkur, mjög gott mál. Ég þurfti reyndar að stoppa dálítið oft á leiðinni upp því að púlsinn var að drepa mig því hann var svo hraður þannig að ég þurfti að stoppa til að hægja aðeins á honum, ótrúlega óþægilegt og svo dálítið astmastúss þegar ég loksins komst upp að Steini og pústaði mig aðeins og sat og jafnaði mig meðan hinir kláruðu að fara upp á þetta Þverfellshorn eða hvað sem það heitir. Ég treysti mér bara ekki í meira, ekki að þessu sinni en það er stefnan að klífa í sumar, pottþétt. Fyrsta markmið var allavega að komast upp að Steini með ökklann eins og hann er og það tókst. Það var ekkert mjög mikill snjór neðarlega í Esjunni en bættist við nokkuð þegar var farið ofar og ofar og við fengum ágætis aðstæður á köflum til að fá tilfinningu fyrir að labba á Hnjúknum í vor.

Var skíthrædd á leiðinni niður því það var slatti snjór og sumir duttu nokkrum sinnum á sinn feita rass og runnu niður nokkra metra. Frekar óþægilegt og reyndar fyndið að reyna að festa stafina og standa upp aftur... hehe... en datt aftur á rassinn!! :D Svo var hálka sumsstaðar og rosalega sleip. Ég er svo hrædd við hálku að það hálfa væri nóg þannig að títlan ég fór eitt og eitt skref í einu og festi stafina tryggilega í hverju spori, meðan sumir hlupu eins og kreisý niður. En þetta gekk bara alveg ágætlega og tókst. Kom haltrandi eins og hæna síðustu metrana og Bjarnfríður var nú ekkert mjög ánægð að ég skyldi mæta með ökkladótið svona en ég með mitt samviskubit dauðans að mæta ekki í síðustu fjallgöngu varð að koma núna og eins og ég segi með grænt ljós frá frú sjúkraþjálfara:-) Seinna um kvöldið fór ég í heimsókn til Ellunnar minnar í mat og ís og horfðum á eurovision og höfðum það bara kósý, takk fyrir mig Ella mín:o)

Svo er það vinna og aftur vinna dauðans. Nudd á morgun sem mér veitir ekkert af og sjúkraþjálfun á fullu þangað til frú sjúkraþjálfari fer í barnseignarfrí eftir 2 vikur og fæ þá annan í staðinn og endurmetum stöðuna á skrokknum og svoleiðis stúss. Já úff er með harðsperrur dauðans eftir gönguna, argagarg:D

Best að fara að gera eitthvað af viti, læt fylgja nokkrar myndir úr göngunni og síðan link á allar hinar myndirnar.

Knús, Moi sjálf

Esjan - "Steinn" --> http://picasaweb.google.com/Sveinkapeinka/EsjanSteinn14Februar2009?authkey=EBwX_HlsMgs#