Fyrsta fjallgangan í Astmafjallgöngunni 2009 var í gær. Það var farið upp að "Steini" á Esjunni. Gekk bara ágætlega í heildina held ég, komst allavega upp:o) Ég hélt að þetta yrði "skítlétt" og yrði bara smástund að þessu *hósthóst* Hef aldrei farið þarna og allir sem ég hef heyrt í eða lesið um hafa farið "bara" upp að Steini eins og ekkert væri, þannig að ég hélt að væri bara smámál en óbojóboj, ekki alveg rétt sko góða fólk. Þetta var allaveg ógeðslega erfitt fyrir bolluna mig sem hatar að fara brekkur eða upp stiga, verð eins og móður hundur, sem er nú ekki mjög aðlaðandi sko. Já og sorry bestu hlauparar í heimi, það er ekki hægt hlaupa þetta, eruð þið að kidda í mér?;o) :þ
Ætlaði að vera búin að kaupa göngustafi til hafa með í þessu en ég spurði einn kandídat sem er með lungnlæknunum í þessu verkefni og er leiðsögumaður líka, hvort ég ætti að kaupa mér stafi og hvernig. En hann sagði að ég þyrfti að öllum líkindum enga stafi í þessari göngu þannig að ég hlustaði á hann og gerði ekkert í því. Hitti Jórunni mína sem ég plataði að sjálfsögðu með í verkefnið.. hehe.. hópþrýstingur... Hún var með 2 pör af stöfum og bauð mér annað og ég þáði það til að prófa hvernig það væri. Ég hefði aldrei trúað því hvað það er gott að vera með stafi. Ef ég hefði ekki haft stafina hefði ég ekki komist upp, það er bara pottþétt og þeir eru komir á innkaupalistann minn.
Fann að það tók vel á í byrjun og astminn var ekki lengi á sér að kræla eftir fyrstu brekkuna. Þurfti að stoppa. Held að púlsinn hafi verið mjög nálægt 200 slögum! Varð með þeim síðustu á leiðinni. Jórunn mín var algjör hörkunagli og spændi fram úr mér. En ég var nú samt ekki ein því ég kynntist 2 fínum stelpum og við vorum mjög góðar saman. Vorum með markmið að fara upp eina brekku og hvíla svo. Vorum alveg hrikalega glaðar þegar við sáum næsta skilti því þá vissum við að þetta var að styttast. Við æptum af gleði þegar næsta markmiði var náð. Þegar við vorum í einni af leiðinlegastu og bröttustu brekkunni sem var ekki með neinn göngustíg (var mjög stórgrýtt) lentum við í hagléli og rigningu og roki. Hey já, svo var komin smá snjór og maður steig á fyrsta snjó vetrarins hehe... ;o) Þetta var mjög hressandi eða þannig. En við komust yfir þetta, rosa duglegar. Góð lexía sem við lærðum fyrir næstu fjallaferðir að maður getur lent í hvaða veðri sem er. Svo komust við loksins að þessum blessaða "Steini" Var alveg ógeðslega ánægð með bollan hafi komist upp þetta. Hef aldrei labbað svona hátt upp. Var meira að segja dálítið stolt af sjálfri mér og þá er nú mjög mikið sagt sko. Stoppuðum smávegis og fengum okkur smá nasl. Svo töltum við niður með einum lungnalækninum sem beið eftir okkur og leiðsögumaðurinn sem kom með okkur upp síðasta kaflann fór sömu leið og við komum tilbaka.
Það endaði reyndar með því að ég og ein stelpan urðum langsíðastar niður síðasta spölinn. Grey stelpunni var svo óglatt á leiðinni niður og endaði með að kasta upp og klaufinn ég sneri sig á ökklanum tvisvar sinnum. Það var svo mikið blautt í hlíðinni. Lungnalæknirinn sagði að það væri óvenjublautt enda sneri ég mig í fyrsta skiptið þegar ég var að fóta mig í mjög blautri leðju og drasli. Síðan var ég að fara yfir litla lækjarsprænu og hitti svona líka illa á steinana þar. Var sko ekki mjög þægilegt, plús að þetta var á þeim fæti sem ég finn svo til í hnéskelinni. En þrátt fyrir að meiða mig var ég svo ótrúlega ánægð með daginn að hafa komist upp, trúði þessu varla. Ætlaði að taka þátt í hjartadagshlaupinu en í samráði við Fríðu Rún ákvað ég að hætta við út af fætinum, svolítið svekkjandi:/ Verður bara að vera næst. Man ekki hvert við förum næst í fjallgöngunni. Er talsvert aum núna í fætinum. Hef bara ekki hugmynd hvað ég á að gera með hlaupaæfinguna á morgun. Ætlaði að fara því ég hef ekki komist á æfingu lengi með Laugaskokkinu mínu.
Á miðvikudaginn var þolpróf út af þessu verkefni. Var þvílíkt stressuð um hvort ég myndi bæta mig. Svo kom í ljós að ég bætti mig! Jibbíjei. Var á 8.5 í 11 mínútur og bætti svo upp í 9.0 eða eitthvað. Hélt ég myndi deyja. Fríða Rún taldi fyrir mig síðustu hálfa mínútuna og almáttugur hvað það var lengi að líða. Það endaði með að ég bætti mig um 140 metra! Ég skil það varla. Fór 1690 metra sem er mikið miðað við mig! Það munaði minnstu að það liði yfir mig þegar ég steig af brettinu, fékk smá astmakast en ég jafnaði mig þegar ég settist niður í smástund. En jibbísjibbí. Get samt engu lofað með næsta þolpróf, þetta var eiginlega algjör grís hjá mér held ég .
Best að fara að gera eitthvað af viti og hætta þessu blaðri. Skilaði 1. skilaverkefninu í efnafræðinni í gær, ekkert sátt við það, vona að kennarinn krossfesti mig ekki hvað þetta er ömurlegt hjá mér. Oh, ég þoli ekki efnafræði... :o/ Svo er vinna dauðans næstu 2 vikur, wish me luck!
Knús í krús fólkið mitt, Moi sjálf
Nokkrar myndir frá "afrekinu" mínu...
Ætli maður reyni ekki að bæta aðeins úr bloggleysi dauðans síðustu daga hér með:) Best að nota tímann þegar ég er á næturvaktinni og það er rólegt (7-9-13)
Það er búið að vera kreisýdeisýleisý brjálað gera hjá mér síðustu 2 vikur. Búin að vera að vinna eins og ég veit ekki hvað. Er semsagt búin að skipta yfir í 50% næturvaktir. Það eru dálítil viðbrigði verð ég að segja en vonandi venst þetta fljótlega. HNE deildin sem er búin að vera hjá okkur í sumar er semsagt alflutt til okkar sem ljósjan ég var að fatta þannig að nú vinn ég á fimm deildum, vá hvað maður er fjölhæfur, hehe.. Þá get ég sagt að ég vinni á: Bruna, lýta, háls, nef- og eyrnadeild. Jahérna runan í einu orði :þ
Er að komast í gang aftur eftir maraþonið. Fór minnir mig um sirka 38 km í síðustu viku og synti 1 km, merkilegt nokk! Er aaalltof löt að fara í sund og ræktina, er bara nánast búin að einblína bara á hlaupin í sumar. Ætla að reyna að vera duglegari að koma hinu að í haust:) Er komin í þessari viku með 33 km í þessari viku og svo er það 3ja tíma hlaupið (Jónshlaup) á laugardaginn en þá ætla ég að gera mér lítið fyrir og skokka 2 km hring í samfleytt 3 tíma, heví stuð sko;D Fór í þetta hlaup í fyrra og það var rosalega skemmtilegt þrátt fyrir öööömurlegt veður. Það er reyndar búið að spá rigningu á netinu en maður vonar það besta bara, kross áör fíngers!!;-)
Í dag fór fram á vegum spítalans (LSH, svo formlegt skilur´u:o) fyrsta Landspítalahlaupið. Þetta er semsagt 6 km leið og á að vera þannig að allir geti farið og verið með hvort sem maður hleypur eða labbar, bara fyrir alla fjölskylduna. Hélt fyrst að þetta væri bara fyrir starfsfólkið á spítalanum en annað fólk mátti víst vera með en samt ekki í sveitakeppninni. Allavega, þetta var rosalega skemmtilegt hlaup og svo rosalega vel að því staðið og allt til fyrirmyndar (enda var Fríða Rún mín ein af þeim sem skipulögðu:o) Það var startað við Landakotsspítala og farið þaðan út í Fossvog. Fengum lögreglueftirlit og fylgd og allt. Svo var fullt af starfsfólki að vísa manni veginn og meira að segja nokkrar kanínur í Öskjuhlíðinni sem skottuðust með manni nokkra metra á göngustígnum, ekkert smá fyndið. Svei mér þá ef þetta var bara ekki alveg nálægt RVK-maraþoni í gæðum og það voru ekkert smá margir sem mættu sem annaðhvort hlupu eða röltu og gengu. Það gekk bara ágætlega í heildina. Kláraði á 57 mínútum og einhverjum sekúndum betur, hef svosem verið verra en þetta sko. Var bara sátt þannig að vera undir klukkutíma. Fékk reyndar ogguponsu móral þegar maður heyrði að þeir efstu hefðu verið á ca. 24-28 mínútum, ÚPS! Átti reyndar mjög erfitt síðustu 2 km. Fór nefnilega út á spítala um leið og ég vaknaði liggur við, gleypti hálfan banana og ekkert meir, var orðin næstum bensínlaus og fór síðasta partinn á bensíngufunum liggur við, fann að ég var við það að fara í sykurfall, farin að fá hungurverki og titra smávegis. en það reddaðist. Það var svo æðislegt að koma í mark í grasinu við spítalann, því að stelpurnar mínar á deildinni stóðu úti á svölum og öskruðu og hvöttu mig að það hálfa væri nóg og ég öskraði á móti, hehe... Fannst það alveg geggjað, STÓRT TAKK skvísurnar mínar:) Það var ekkert annað starfsfólk úti á svölunum af hinum deildunum að fylgjast með þannig að ég var svolítið montin. Fannst svo æðislegt að þær mundu eftir þessu. Ætlaði að búa til mína sveit en liðið mitt "beilaði" á síðustu stundu, þvílíkt svekkjandi sko og það fór svo að ég og einn lýtalæknirinn og reyndar einhverjir HNE læknar sem héldum heiðrinum fyrir A-4, hehe.. En þetta var ofsa gaman og verður ábyggilega haldið aftur miðað við fjöldann sem kom í dag. Guðlaugur Þór heilbrigiðisráðherra lét sjá sig og svona, var þvílíkt flottur karlinn í rosa flottum jakkfötum og með fagurbleikt bindi. Hann sagðist ekki vera mikill hlaupari þegar hann var spurður af hverju hann hljóp ekki og svo var hann að fara í matarboð kl. 19:00. Svo afhenti hann verðlaunapeninga og fór í myndatöku með verðlaunahöfum, þvílíkt hnarreistur í sínum flottu fötum.. hehe.. bara algjör töffari.. hehe..
Talandi um vinnuna. Búið að vera margt og mikið að gerast fyrir utan næturvaktirnar. Af því að HNE deildin er flutt til okkar, þá hafa HNE læknarnir verið með fyrirlestra fyrir okkur kjúklingana á lýta og bruna. Alveg talsvert margir fyrirlestrar og mjög fróðlegir og skemmtilegir. Vona að maður muni eitthvað af þessu sem þeir sögðu. Fáum nú líklegast glærurnar frá þeim og svoleiðis, þá verður það miklu skárra. Svo í gær (miðvikudag) fékk ég svo að fylgjast með skurðaðgerð. Það var geðveikt gaman. Það var svo óvænt margir sjúkraliðar á vakt og deildarstjórinn gleymdi að skrifa mig á töfluna þannig að þegar hún sá það spurði hún hvort ég vildi sjá aðgerð og ég var sko mikið meira en til í það. Hún spurði mig hvort ég væri búin að borða en ég var að sjálfsögðu ekki búin að því (nenni aldrei að borða áður en ég fer í vinnuna) þannig að hún lét mig hafa næringardrykk og mikið óskaplega eru þeir vondir. En þetta var semsagt lýtaaðgerð. Var verið að gera aðgerð á nefi og tekin húð annarsstaðar og grætt á. Þetta var þvílíkt spennandi. Fór í grænan skurðstofubúning, algjör gella. Fylgdist með svæfingunni og svo þegar manneskjan var vakin og fylgdi henni á vöknun. Þvílíkt handavinna sem þetta er og saumaskapurinn, vá. Þetta er svo lítið svæði á nefinu og það er ótrúlegt hvað þetta var flott gert hjá lækninum. Var bara algjör snilld að fá að sjá þetta. Fannst ekkert hræðilegt að sjá þegar það var verið að skera og blóðið og svoleiðis.
Úff, ætli ég sé að gleyma einhverju...? Já, fór með Jórunni í Heiðmörkina á þriðjudag og hlupum þar 7 km í grenjandi rigingu á köflum. Alveg megastuð sko. Við kíktum á gamni á berjalyngin þegar við vorum í skokkinu og það kom okkur skemmtilega á óvart að á nokkrum stöðum var alveg krökkt í bláberjum og auðvitað stoppuðum við þar og fylltum á tankinn að hlaða okkur af berjum. Voru svo fersk og góð, jammí bara... slurp..
Jæja best að fara að hætta þessari munnræpu og reyna að fara að gera eitthvað viturlegt í vinnunni. Oh svo er ég að verða lasin. Búin að hnerra í alla nótt sem þýðir bara eitt og farið að svíða í hálsinn við að kyngja og orðin nefmælt:/
BIIIIIIG KNÚS, Moi sjálf